Bellerophon (1865)

Kadłub

Wyporność pełna wynosiła 7551 t. Długość między pionami wynosiła 91,44 m (300 ft 0 in), szerokość 17,09 m (56 ft 1 in), zanurzenie normalne 7,52 m (24 ft 8 in) natomiast maksymalne 8,10 m (26 ft 7 in). Kadłub został zaprojektowany w postaci tzw. ramy wspornikowej zaprojektowanej po raz pierwszy przez Nathaniela Barnaby'ego. Zastosowano również (po raz pierwszy) podwójne dno na całej długości okrętu przy jednoczesnych znacznych oszczędnościach wagowych. Dla przykładu 30,48 m (100 ft) kadłuba pancernika ważyło 1123 tony, natomiast podobna sekcja kadłuba HMS "BLACK PRINCE" miało masę 1303 tony. Podwójne dno miało również inną zaletę, a mianowicie wyżej umieszczone maszyny okrętu spowodowały poprawienie stabilności okrętu. Aby zmaksymalizować te oszczędności do konstrukcji wykorzystano ok. 200 - 300 t. stali. Kształt kadłuba był znacznie pełniejszy w odróżnieniu do poprzednich konstrukcji, zwiększono między innymi pływalność w strefie dziobowej i rufowej, przez nadanie im kształtu litery U (w przekroju). Został ukończony z typowym dziobem taranowym, jednak z racji dużego zalewania kadłuba podczas rejsów na wzburzonym morzu wymieniono dziób na typ kombinowany: taranowo - kliprowy.

Uzbrojenie

Uzbrojenie początkowo składało się z 10 dział 229 mm (9 in) MLR i 5 dział 178 mm (7 in) MLR. HMS "BELLEROPHON" był pierwszym brytyjskim okrętem przenoszącym działa tak dużego kalibru. Działa 229 mm były umieszczone w baterii głównej, po pięć na obu burtach. Działa 178 mm umieszczone były na śródokręciu (2 działa) oraz na dziobie w charakterze dział pościgowych. Ostatnie działo 178 mm było umieszczone w na rufie okrętu na pokładzie górnym. Modernizacja uzbrojenia którą okręt przeszedł w latach 1881/84 nie okazała się zbyt udana z powodu braku miejsca w baterii dla znacznie większych dział i nie powtórzono podobnej konfiguracji uzbrojenia w innych okrętach Royal Navy. po przezbrojeniu HMS "BELLEROPHON" był jedynym okrętem, który miał całe uzbrojenie składające się z dział gwintowanych ładowanych odtylcowo.

Przezbrojenie obejmowało 10 dział 203 mm (8 in) (14 t.) Mk. III RBL, 4 działa 152 mm (6 in) 89 cwt RBL, 6 dział 102 mm (4 in) 22 cwt RBL, 4 działa 6-funtowe (6 pdr) QF, 12 karabinów maszynowych oraz 2 wyrzutnie torped 406 mm (16 in) Whitehead. Działa 203 mm umieszczono w pancernej baterii. Natomiast działa 152 mm umieszczone parami na dziobie i na rufie. Działa na dziobie umieszczono w specjalnie zmodyfikowanym stanowisku na pokładzie górnym. Działa 102 mm, 6-funtowe oraz karabiny maszynowe miały chronić okręt przed atakami torpedowców. Wyrzutnie torped umieszczono na pokładzie głównym, poza baterią.

Opancerzenie

Pas pancerny wykonany z żelaza ciągnął się na na całej długości okrętu, na śródokręciu miał grubość 152 mm (6 in), przy końcach baterii zmniejszał się do 127 mm (5 in) by w okolicy dziobu wynosić 76 mm (3 in) a na rufie 114 mm (4,5 in). Sięgał 1,83 m (6 ft) poniżej poziomu wody. Pancerz był zamocowany na podkładzie drewnianym o grubości 254 mm (10 in). Centralna bateria była chroniona pancerzem o grubości 152 mm (6 in). Miała długość 29,87 m (98 ft). Była zamknięta poprzecznymi przegrodami o grubości 127 mm (5 in). Dziobowe działa pościgowe były chronione przez pas pancerny o grubości 114 mm (4,5 in). Pokład górny miał grubość 25 mm (1 in) ponad centralną baterią, natomiast pokład główny miał grubość 13 mm (0.5 in). pokrycie kadłuba poza pancerzem miała grubość 38 mm (1,5 in). Łączny ciężar opancerzenia wynosił 1093 t.

Napęd

HMS "BELLEROPHON" został wyposażony w 2-cylindrową maszynę parową zaprojektowaną i wyprodukowaną przez firmę John Penn and Sons. Średnica cylindrów wynosiła 2,65 m (104,25 in) natomiast skok cylindrów wynosił 1,22 m (48 in). Kotły zapewniały parę o ciśnieniu 27 psi. Maszyna parowa o mocy 6521 ihp zapewniała HMS "BELLEROPHON" prędkość 14,17 węzła przy wykorzystaniu wyłącznie maszyny parowej. Maszyna parowa napędzała śrubę o średnicy 7,16 m (23 ft 6 in) - śruba nie mogła być odłączana podczas rejsu pod żaglami. Był pierwszym okrętem wyposażonym w ster balansowy, co zapewniało mu dobrą manewrowość. W porównaniu do HMS "WARRIOR" gdzie potrzeba było siły 40 mężczyzn i 90 sekund na pełne wychylenie steru, na HMS "BELLEROPHON" wystarczyła siła 8 mężczyzn i 27 sekund na wykonanie takiego samego manewru. Ożaglowanie typu pełnorejowego miało powierzchnię 2211 m² (23 800 sq ft). Okręt nie był zbyt dobrym żaglowcem. W trakcie modernizacji w latach 1881/84 zmieniono ożaglowanie okrętu na typ bark.