Royal Sovereign (1891)

Okręty typu "ROYAL SOVEREIGN" zapoczątkowały piętnastoletni okres stabilizacji w budowie pancerników w Wielkiej Brytanii. Były to pierwsze okręty co do których można użyć nazwy predrednoty. Do czasu zbudowania HMS "DREADNOUGHT", który zdeklasował inne konstrukcje były jednymi z największych i najsilniejszych pancerników w Royal Navy. W ich konstrukcji zawarto wiele rewolucyjnych rozwiązań zwiększających siłę ognia, pancerz oraz dzielność morską.

Kraj: Wielka Brytania
klasa: pancernik - predrednot I klasy (pancernik barbetowy)

Specyfikacja

Nazwa okrętu	Stocznia	Położenie stępki	Wodowanie	Ukończenie budowy	Los okrętu
EMPRESS OF INDIA (ex. RENOWN 1890 r.)	Pembroke DYd	09.07.1889	07.05.1891	?.08.1893	Zatopiony jako cel w okolicy Portland w 1913 r.
RAMILLIES	Thomson, Clydebank	11.08.1890	01.03.1892	?.10.1889	Sprzedany na złom w 1913 r.
REPULSE	Pembroke DYd	01.01.1890	27.02.1892	?.04.1894	Sprzedany na złom w 1911 r.
RESOLUTION	Palmer	14.06.1890	28.05.1892	?.11.1893	Sprzedany na złom w 1914 r.
REVENGE	Palmer	12.02.1891	03.11.1892	?.03.1894	Sprzedany na złom w 1919 r.
ROYAL OAK	Laird, Birkenhead	29.05.1890	05.11.1892	?.06.1894	Sprzedany na złom w 1914 r.
ROYAL SOVEREIGN	Portsmouth DYd	30.09.1889	26.02.1891	?.05.1892	Sprzedany na złom w 1912 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wymiary:

Wyporność normalna	14 150 t.
Wyporność pełna	15 580 t.
Długość między pionami	115,82 m (380 ft)
Długość całkowita	124,97 m (410 ft 6 in)
Szerokość	22,86 m (75 ft 0 in)
Zanurzenie	8,38 m (27 ft 6 in)

Napęd:

Maszyny	2 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE, 8 kotłów cylindrycznych, 2 śruby
Moc normalna	9000 ihp
Moc maksymalna	11 000 ihp
Prędkość normalna	15,5 węzła
Prędkość maksymalna	16,5 węzła (niektóre opracowania podają prędkość maksymalną nawet o węzeł wyższą)
Paliwo	350 t węgla (maksymalnie 780 t.), 190 t. paliwa płynnego
Zasięg	4700 mil morskich przy 10 węzłach

Opancerzenie:

Pas burtowy	457 mm - 356 mm (18 in - 14 in)
Górny pas burtowy	102 mm - 76 mm (4 in - 3 in)
Barbety	432 mm - 279 mm (17 in - 11 in)
Przegrody	406 mm - 356 mm (16 in - 14 in)
Kazamaty	152 mm (6 in)
Stanowisko dowodzenia	356 mm (14 in)
Pokład	76 mm - 64 mm (3 in - 2,5 in)

Uzbrojenie:

Początkowe

4 działa 343 mm (13,5 in) (67 t.) RBL (2x2); 10 dział 152 mm (6 in) QF (10x1); 16 dział 6-funtowych (6 pdr) QF (16x1); 12 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (12x1); 7 wyrzutni torped 457 mm (18 in)

Ludzie:

Załoga

712 oficerów i marynarzy

Projekt

Okręty tego typu zostały zatwierdzone do budowy w Akcie Obrony Morskiej z 1889 roku, który przewidywał 21,5 miliona funtów na rozbudowę floty. Twórcy planu rozbudowy byli inspirowani pogłoskami o możliwym sojuszu francusko - rosyjskim i dostrzegalnymi brakami w Royal Navy, które ujawniły się w całej pełni podczas manewrów morskich odbytych w latach 1888 i 1889. Były one związane z rozwojem techniki i ciągłym zmianom którymi podlegały ówczesne floty. Napęd parowy był już na tyle wydajny, iż umożliwiał długie przebywanie okrętów na morzu, co utrudniało zastosowanie tradycyjnej taktyki brytyjskiej floty polegającej na blokadzie portów potencjalnego przeciwnika. W związku z tym Akt przewidywał rozbudowę floty do takiego stanu, by była w stanie stawić czoła jednocześnie marynarkom wojennym dwóch dowolnych państw podczas hipotetycznego konfliktu. W sumie zaplanowano wybudowanie 10 pancerników, 42 krążowników oraz 18 kanonierek torpedowych, co stanowiło znaczący wzrost stanu floty.

Centralnym punktem programu rozbudowy floty było zaprojektowanie pancerników typu "ROYAL SOVEREIGN". Na spotkaniu Rady Admiralicji, które odbyło się w 1888 r. nakreślono zgrubnie założenia jakie powinny przyświecać konstruktorom nowych pancerników. Powstały one na podstawie dogłębnych studiów poprzednich konstrukcji brytyjskich jak i zagranicznych. Dotychczasowe koncepcje kładące nacisk na broń torpedową i taranowanie nie były już brane pod uwagę jako dominujące. Zdawano sobie bowiem sprawę, iż prawidłowe użycie nowoczesnych dział utrzyma przeciwnika na dystans uniemożliwiający użycie taranu czy broni torpedowej. Przyszłe pancerniki były więc widziane przede wszystkim jako platformy dla dział dużego kalibru. Co za tym idzie okręty powinny być odpowiednio zabezpieczone pancerzem przed ogniem przeciwnika. Ważne również było zapewnienie im odpowiedniej dzielności morskiej oraz zasięgu.

Okręty zostały zaprojektowane przez znanego konstruktora Sir Williama White'a. W projektowanym typie "ROYAL SOVEREIGN" znajdował się również HMS "HOOD", jednakże mimo prawie identycznych założeniach projektowych, w ramach eksperymentu zdecydowano się ukończyć okręt w konfiguracji z artylerią główną umieszczoną w wieżach. Zaowocowało to tym, iż mimo znacznych podobieństw stanowił odrębną podklasę. Okręty typu "ROYAL SOVEREIGN" były znacznie większe od poprzedników: pancerników typu "ADMIRAL", "VICTORIA", czy "TRAFALGAR", a w momencie wybudowania stały się najsilniejszymi i największymi okrętami pancernymi świata. Przez następne 15 lat stały się wzorem dla konstruktorów pancerników w Wielkiej Brytanii. Dopiero zbudowanie HMS "DREADNOUGHT" zakończyło ten etap projektowania pancerników dla Royal Navy.

Konstrukcja

Kadłub

Wyporność normalna wynosiła 14 150 t. natomiast pełna 15 580 t. Długość między pionami 115,82 m (380 ft), długość całkowita 124,97 m (410 ft 6 in), szerokość 22,86 m (75 ft 0 in), natomiast zanurzenie 8,38 m (27 ft 6 in). Projekt bazował na typie "ADMIRAL", jednakże po wielu studiach zdecydowano się wprowadzić zmiany ulepszające konstrukcję oraz niwelujące wady poprzedników. Zdecydowano się zwiększyć wolną burtę dodając wyższy pokład, aby polepszyć właściwości morskie. Wysokość wolnej burty wynosiła 5,94 m (19 ft 6 in), co stanowiło ok. 90% wytycznych zawartych w założeniach dla nowych, oceanicznych pancerników. Zmodyfikowano również opancerzenie barbet tak aby zabezpieczyć kanały dostarczania amunicji jak i same magazyny amunicyjne. Dodano opancerzony pas górny dla ochrony przed ogniem dział mniejszych kalibrów. Zmiany te oraz wzrost rozmiarów jak i ciężaru uzbrojenia i napędu spowodowały średni wzrost wyporności o ok. 4000 t. w porównaniu do typu "ADMIRAL". Okręty typu "ROYAL SOVEREING" zostały zaprojektowane do powolnych, miarowych przechyłów, jednak okazało się iż przechyły są nieco zbyt silne, co uwidoczniły doświadczenia HMS "RESOLUTION" podczas rejsu po Zatoce Biskajskiej w grudniu 1893 r. Zniwelowano tą wadę dodając denne stępki przeciwprzechyłowe, oraz maksymalnie obciążając okręty węglem. Zmiany te, jak również udana konstrukcja kadłuba spowodowały iż okręty miały doskonałą dzielność morską, mimo że łatka przypięta przez żurnalistów, którzy opisali kłopoty HMS "RESOLUTION" pozostała na resztę służby.

HMS "ROYAL OAK" był jedynym okrętem klasy nie wyposażonym w rury parowe w tylej części kominów. Okręty były wyposażone w urządzenia łączności typu "1 to 52" W/T (HMS "EMPRESS OF INDIA", HMS "REPULSE"), lub Jackson W/T (HMS "RAMILLIES").

Uzbrojenie

Uzbrojenie składało się z 4 dział 343 mm (13,5 in) RBL (2x2), 10 dział 152 mm (6 in) QF (10x1), 16 dział 6-funtowych (6 pdr) QF (16x1), 12 dział 3-funtowych (3 pdr) QF (12x1) oraz 7 wyrzutni torped 457 mm (18 in). Pięć wyrzutni było umieszczonych powyżej, pozostałe dwie poniżej linii wodnej. Działa 343 mm były umieszczone w dwudziałowych barbetach, które zostały wybrane z racji tego, iż ówczesne wieże działowe z racji dużej wagi musiały być umieszczone jak najniżej, a to z kolei powodowało zalewanie przez falę pokładów i obniżenie dzielności morskiej. Barbety miały gruszkowaty kształt i były ochraniane pancerzem o grubości 432 mm (17 in) w większej średnicy, 406 mm (16 in) w mniejszej, poniżej. Grubość pancerza barbety za górnym pasem pancernym wynosiła 279 mm (11 in). Kąt ostrzału dział artylerii głównej wynosił 260°.

Artyleria średnia stanowiła ważny element projektu i poświęcono jej sporo uwagi. Zastosowane szybkostrzelne działa 152 mm były szeroko rozstawione na dwóch pokładach na każdej burcie - minimalizowało to skutki trafienia i pozwalało na efektywniejsze zarządzanie ogniem baterii. Na każdej z burt dwa z nich były zamontowane w kazamatach o grubości 152 mm (6 in), natomiast pozostałe trzy znajdowały się na pokładzie górnym i były chronione jedynie przez tarcze przeciwodłamkowe. Kazamaty znajdowały się zbyt blisko linii wodnej, natomiast ochrona dział na pokładzie górnym była niewystarczająca. W latach 1902/04 zniwelowano nieco problem z górnymi działami 152 mm, zabudowując je w kazamatach chronionych 127 mm (5 in) pancerzem wykonanym ze stali typu KC. Do obsługi każdego z dział potrzebne było łącznie 31 marynarzy (8 do samego działa, po 8 w każdym magazynie ładunków i kolejnych 7 w magazynie pocisków).

Z 7 wyrzutni torpedowych pięć znajdowało się powyżej linii wodnej, natomiast dwie poniżej. Wg. niektórych źródeł (Annual Report of the Torpedo School, 1891. pp. 38-39) okręty posiadały jedynie 5 wyrzutni torped. Cztery z nich umieszczone były powyżej linii wodnej, dwie na dziobie (z odchyleniem 42º), oraz dwie na rufie (z odchyleniem 50º). Ostatnia znajdowała się poniżej linii wodnej.

W 1906 r. planowano wyposażyć HMS "HOOD", HMS "REPULSE" i HMS "RAMILLIES" w urządzenia kontroli ognia typu Siemens Mark II. Dokument "Handbook for Fire Control Instruments" z 1909 r. wykazuje, iż pozostałe okręty (oprócz HMS "REDOUTABLE", byłego HMS "REVENGE", co do którego nie ma danych) była wyposażona w urządzenia Siemens Mark I.

Opancerzenie

Główny pas pancerny miał długość 76,81 m (252 ft) i miał wysokość 2,59 m (8 ft 6 in), z czego poniżej linii wodnej 1,52 m (5 ft). Grubość pancerza burtowego wynosiła 457 mm (18 in) na śródokręciu zmniejszając się w kierunku dziobu do 406 mm (16 in), natomiast w kierunku rufy do 356 mm (14 in). Pancerz takiej grubości zapewniał ochronę przed lekką i średnią artylerią, co zostało dowiedzione eksperymentami na starej fregacie pancernej "RESISTANCE". Za pancerzem znajdowały się zasobnie węglowe o szerokości ok. 3,05 m (10 ft), zapewniające dodatkową ochronę w przypadku trafienia. Były one dodatkowo podzielone na przedziały, działając wypornościowo w przypadku przebicia kadłuba. Grubość przegród zamykających pas burtowy wynosiła na dziobie 406 mm (16 in), natomiast na rufie 356 mm (14 in). Środkowy pokład miał grubość 76 mm (3 in) zmniejszając swą grubość w kierunku dziobu i rufy do 64 mm (2,5 in), jednocześnie zaginając się ku dołowi na obu końcach. Górne pokłady były pozbawione pancerza i były pokryte wyłącznie deskowaniem. Górny pas pancerny pomiędzy pokładem głównym a środkowym miał grubość 102 mm (4 in) i był wykonany ze stali NS. Był zamknięty 76 mm (3 in) przegrodami wykonanymi z tego samego materiału. Okręty tej klasy były pierwszymi okrętami opancerzonymi tym rodzajem stali. Stanowisko dowodzenia było chronione 356 mm (14 in) pancerzem. Przestrzeń pomiędzy pokładem głównym a dolnym, na burtach była wykorzystana na ładownie węglowe i magazyny. Stanowiły one dodatkową ochronę. Łącznie ciężar pancerza stanowił 32% wagi kadłuba.

Napęd

Okręty zostały wyposażony w dwie 3-cylindrowe maszyny parowe typu TE oraz 8 kotłów cylindrycznych. Okręty wybudowane w stoczniach Pembroke i Portsmouth miały maszyny typu Humphreys & Tennant. Pozostałe zostały wyposażone w maszyny wybudowane przez firmy budujące kadłub. Kotły zostały przystosowane do forsownego trybu pracy, na dodatek wszystkie przekroczyły na próbach odbiorczych zakładane osiągi. Przy forsownym trybie pracy maszyny osiągały moc 11 000 ihp oraz prędkość nawet 17,5 węzła.

Służba

HMS Empress of India

09.07.1889

Położenie stępki. Początkowo okręt nazywał się "RENOWN".

1890

Zapadła decyzja o zmianie nazwy okrętu na HMS "EMPRESS OF INDIA".

07.05.1891

Wodowanie. Matką chrzestną okrętu była Księżna Connaught. Po wodowaniu okręt został przetransferowany do Chatham, gdzie kończono wyposażanie okrętu.

08.1993

Ukończenie budowy.

11.09.1893

Wcielenie do służby. Okręt po wcieleniu zastąpił HMS "ANSON" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego zastępcy dowódcy Channel Fleet.

02.08.1894 - 05.08.1894

Okręt uczestniczył w manewrach morskich na Morzu Irlandzkim i Kanale La Manche w składzie "Blue Fleet".

06.1895

Okręt uczestniczył wraz z innymi okrętami Royal Navy w uroczystościach z okazji otwarcia Kanału Cesarza Wilhelma w Niemczech.

24.07.1895 - 30.07.1895

Okręt ponownie uczestniczył w manewrach morskich.

12.1895 - 22.01.1896

Okręt na czas remontu został zdjęty ze służby a po jego zakończeniu wrócił do niej w składzie Channel Fleet.

22.01.1896 - 25.01.1896

Okręt udaje się w rejs z Plymouth do Portland.

18.07.1896

Okręt jest raportowany w Berehaven.

22.09.1896

Okręt przybył do Leith z okazji wizyty Cara Rosji.

07.06.1897

Tego dnia okręt zakończył służbę w Channel Fleet, a dzień później został wcielony do służby w składzie Mediterranean Fleet.

26.06.1897

Zanim udał się na Morze Śródziemne okręt uczestniczył w obchodach Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii w Spithead.

08.1897

Okręt przybył na Maltę, rozpoczynając służbę na Morzu Śródziemnym.

08.1897 - 09.1897

Okręt był częścią International Squadron, zespołu okrętów blokujących Kretę w okresie konfliktu grecko - tureckiego.

24.12.1900

Tego dnia okręt został ponownie wcielony do służby po remoncie który odbył na Malcie.

14.09.1901

Okręt zakończył swoją służbę na Morzu Śródziemnym, będąc zastąpionym przez pancernik HMS "IMPLACABLE".

12.10.1901

Okręt po powrocie do Anglii został zdjęty ze służby w Devonport, a dzień później przydzielony do służby w Queenstown w Irlandii. Zastąpił tam HMS "HOWE" w pełnieniu służby okrętu strażniczego i jednocześnie okrętu flagowego dowódcy sił Wybrzeża Irlandii.

1902

Okręt zakończył służbę w Queenstown i został poddany modernizacji i przebudowie.

07.05.1902

Okręt po zakończonym remoncie i przebudowie został przydzielony do Home Fleet. Pełnił funkcję okrętu flagowego dowódcy w czasie pobytu w porcie, natomiast podczas pobytu na morzu był okrętem flagowym zastępcy dowódcy Home Fleet.

08.1902

Okręt brał udział w rewii floty z okazji koronacji Króla Edwarda VII jako okręt flagowy admirała Pelham'a Aldrich'a.

05.08.1903 - 09.08.1903

Okręt uczestniczył w kombinowanych manewrach u wybrzeży Portugalii, w których uczestniczyły okręty Home Fleet, Channel Fleet i Mediterranean Fleet. Pełnił w nich funkcję okrętu flagowego "B" Fleet. 14 godzin po rozpoczęciu manewrów awarii uległa jedna z maszyn na okręcie i pozostał on w tyle za resztą floty.

01.06.1904

Okręt ustąpił swojemu bliźniakowi HMS "ROYAL OAK" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego zastępcy dowódcy Home Fleet.

22.02.1905

Okręt został zastąpiony w składzie Home Fleet przez HMS "HANNIBAL". Dzień później okręt został czasowo wycofany ze służby.

23.02.1905

Tego samego dnia kiedy okręt został zdjęty ze służby w Home Fleet, wcielono go do niej ponownie, tym razem w składzie floty rezerwowej w Devonport, gdzie zastąpił pancernik HMS "BARFLEUR" w pełnieniu funkcji okrętu flagowego dowódcy nowo utworzonej Fleet in Commission in Reserve at Home.

07.1905

Okręt uczestniczył w manewrach floty rezerwowej.

09.1905

Okręt został zastąpiony w pełnieniu funkcji okrętu flagowego przez krążownik opancerzony HMS "AEOLUS" i został czasowo zdjęty ze służby.

31.10.1905

Okręt ponownie wrócił do składu Reserve Fleet.

1906

W tym roku okręt został zadokowany, poddany remontowi p kolejnej przebudowie.

30.04.1906

Okręt brał udział w kolizji z okrętem podwodnym HMS "A10" w Plymouth Sound.

02.1907

Kiedy rozwiązano Reserve Fleet wcielając znajdujące się w tej flocie okręty do Home Fleet, HMS "EMPRESS OF INDIA" kontynuował swoją służbę jako okręt flagowy, ale tym razem dla kontradmirała Devonport Division.

25.05.1907

Okręt został zmieniony w pełnieniu funkcji okrętu flagowego przez krążownik pancernopokładowy HMS "NIOBE".

28.05.1907

Po zdjęciu ze służby jako okręt flagowy został on przeklasyfikowany na okręt specjalnego przeznaczenia.

11.1911

Okręt wymienił HMS "ROYAL OAK" w pełnieniu funkcji okrętu macierzystego okrętów specjalnego przeznaczenia.

1912

Z racji tego, iż nowe pancerniki w typie HMS "DREADNOUGHT" zdeklasowały starsze konstrukcje podjęto decyzję o wycofaniu sporej liczby starszych okrętów ze służby i złomowanie ich. Między innymi objęło to HMS "EMPRESS OF INDIA".

02.03.1912

Okręt miał być holowany przez krążownik pancerny HMS "WARRIOR" z Portsmouth do Motherbank, jednak w trakcie przejścia zderzył się z niemieckim barkiem "WINDERHUDDER" i musiał wrócić do Portsmouth na remont.

05.1912

Okręt po naprawach ostatecznie dotarł do Motherbank, gdzie oczekiwał na dalszy los.

04.11.1913

Zdecydowano się użyć okrętu jako celu dla strzelań artyleryjskich w zatoce Lyme Bay, w okolicy Portland. Cel ćwiczeń miał dać możliwość oficerom i marynarzom doświadczenie z prowadzenia ognia w kierunku prawdziwego celu, jak również w praktyce zbadać problem z prowadzeniem ognia przez kilka okrętów do jednego celu. Pierwszy otworzył ogień krążownik "LIVERPOOL", później zespół trzech pancerników: "THUNDERER", "ORION" i "KING EDWARD VII". Końcowe ciosy zadały cztery pancerniki: "NEPTUNE", "KING GEORGE V", "THUNDERER" i "VANGUARD". O 16.45 czasu angielskiego ostrzeliwany pancernik płonął już na całej długości kadłuba, tonąc ostatecznie o 18.30. Stary weteran otrzymał łącznie 44 trafienia działami kalibru 12 i 13,5 cala. Nie jest niczym dziwnym, iż okręt zatonął w przy takiej nawale ognia, chociaż Admiralicja planowała przeprowadzenie ostrzału również przy większych odległościach, oczywiście przy założeniu, że okręt przetrwa.

W poniższej tabeli przedstawiono wynik ostrzału okrętów uczestniczących w teście:

Nazwa okrętu	Odległość	Amunicja	Ilość strzałów	Ilość trafień
"LIVERPOOL"	4340 m (4750 yd)	6-calowa HE	16	7
"LIVERPOOL"	4340 m (4750 yd)	4-calowa HE	66	22
"THUNDERER" i "ORION"	9000 m (9800 yd)	13,5-calowa	40	17
"KING EDWARD VII"	9000 m (9800 yd)	12-calowa	16	5
		9,2-cala	18	7
		6-calowa	27	5
"NEPTUNE", "KING GEORGE V", "THUNDERER" i "VANGUARD"	7300–9100 m (8000–10000 yd)	13,5-calowa oraz 12-calowa	95	22

Wrak okrętu spoczął do góry dnem i częściowo został zutylizowany przez nurków z firmy Jersey, która nabyła prawa do wraku. Obecnie wrak okrętu jest dostępny dla nurków.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

09.1893 - 04.1895	Captain Adolphus F. St. Clair
25.04.1895 - 11.12.1895	Captain Charles J. Barlow
12.12.1895 - 07.06.1897	Captain Angus MacLeod
08.06.1897 - 06.1899	Captain Charles Campbell
06.1899 - 10.1900	Captain Henry Hart Dyke
23.10.1900 - 10.1901	Captain John Ferris
12.10.1901 - 16.09.1902	Captain Henry Louis Fleet
16.09.1902 - 06.1904	Captain Cecil Burney, First Baronet (kapitan flagowy)
06.1904 - 09.1904	Captain Frederick St. G. Rich
09.09.1904 - 27.02.1905	Captain Herbert Augustus Warren
28.02.1905 - 03.01.1907	Captain Arthur David Ricardo
03.01.1907 - 05.1907	Captain Edmond Hyde Parker
09.09.1908 - 01.04.1910	Commander Alexander Gillespie
01.04.1910	Commander George E. S. Petch
04.02.1911 - 18.07.1911	Captain John Donald Kelly
18.07.1911	Commander Hector L. Watts-Jones

HMS Ramillies

11.08.1890	Położenie stępki.
01.03.1892	Wodowanie okrętu. Sama operacja wodowania trwała aż 86 minut, nawet mimo pomocy holowników usiłujących ściągnąć okręt z pochylni.
10.1893	Ukończenie budowy. Koszt wyniósł 900 000 funtów.
17.10.1893	Wcielenie okrętu do służby w Portsmouth. Okręt został przydzielony do składu Mediterranean Fleet w charakterze okrętu flagowego admirała Sir Michael'a Culme-Seymour'a.
28.10.1893	Okręt opuścił Portsmouth i udał się na Morze Śródziemne.
08.11.1893	Okręt dociera na Maltę, gdzie zwalnia z pełnienia funkcji okrętu flagowego HMS "SANS PAREIL".
1894 - 12.1896	Okręt pełnił funkcję okrętów flagowych Floty Śródziemnomorskiej, m.in. był okrętem flagowym admirała Sir John'ego O. Hopkins'a.
09.12.1896	Okręt został ponownie wcielony do służby na Malcie po pobycie w doku i naprawach.
12.1896 - 07.1899	Dalej pełnił funkcję okrętu flagowego.
07.1899	Okręt został zastąpiony w pełnieniu funkcji okrętu flagowego przez HMS "RENOWN".
12.01.1900	Okręt rozpoczął pełnienie służby okrętu flagowego zastępcy dowódcy Floty Śródziemnomorskiej kontradmirała Lorda Charles'a Beresford'a.
1902	Ominęły okręt manewry Floty Śródziemnomorskiej w dniach 29.09 do 06.10 z tego powodu, iż okręt został zatrzymany na Malcie w wyniku choroby kontradmirała Watson'a.
16.10.1902	Okręt został zluzowany w pełnieniu służby okrętu flagowego przez pancernik HMS "VENERABLE".
08.1903	Okręt wziął udział w połączonych manewrach floty u wybrzeży Portugalii. Po manewrach opuścił skład Floty Śródziemnomorskiej i wrócił do Anglii.
1903	Okręt poddano modernizacji i przebudowie.
03.01.1905	Okręt został przeniesiony do Floty Rezerwowej w Chatham.
25.04.1905	Załoga okrętu została przeniesiona na HMS "LONDON".
26.04.1905	Dzień po transferze załogi, już z nową, świeżo zaokrętowaną objął służbę w składzie Sheerness-Chatham Reserve Division.
30.01.1906	Kolejny transfer załogi - tym razem na HMS "ALBEMARLE". Z kolejną, nową załogą rozpoczął służbę w Chatham Reserve.
06.1906	Okręt uczestniczył w połączonych manewrach Atlantic Fleet, Channel Fleet i Reserve Fleet. W trakcie tych manewrów 16.06.1906 r. w okolicy latarniowca Tongue okręt uległ kolizji z HMS "RESOLUTION". W wyniku zderzenia okręt odniósł uszkodzenia części rufowej, m.in. jednej ze śrub.
06.11.1906	Okręt ponownie przetransferował załogę na inny okręt - tym razem na HMS "AFRICA".
09.03.1907	Okręt został wcielony do służby ze zredukowaną załogą do składu Special Service Division Home Fleet.
10.1910	Okręt objął służbę okrętu macierzystego dla 4th Division Home Fleet.
06.1911	W funkcji okrętu macierzystego zluzował go HMS "ROYAL OAK".
08.1911	Okręt został przeniesiony do rezerwy materiałowej w Devonport.
07.1913	Okręt został przeniesiony do Motherbank i rozpoczął oczekiwanie na rozbiórkę.
07.10.1913	Okręt został sprzedany na złom.
11.1913	Okręt został odholowany do Włoch gdzie został zezłomowany.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

17.10.1893 - 17.01.1895	Captain Francis Charles Bridgeman Bridgeman
17.01.1895 - 12.12.1896	Captain William Henry May
12.1896 - 27.01.1900	Captain William Des Vœux Hamilton
01.01.1900 - 01.1902	Captain Robert Swinburne Lowry
24.01.1902 - 02.10.1902	Captain The Hon. Walter G. Stopford
16.10.1902 - 07.10.1903	Captain Francis George Kirby
07.1904 - 09.1904	Captain William H. Baker-Baker
03.01.1905 - 07.03.1905	Captain Hugh Pigot Williams
17.03.1905 - 16.03.1906	Captain Robert Grant Fraser
16.03.1906 - 11.09.1906	Captain Charles Holcombe Dare
12.09.1906 - 08.05.1907	Captain Casper Joseph Baker
05.1907	Captain Charles H. Kingsmill
05.1907 - 08.1907	Captain Price Vaughan Lewes
08.1907 - 02.1908	Captain the Hon. George A. Hardinge
08.05.1907 - 03.09.1907	Captain Price V. Lewes
01.02.1908 - 01.02.1908	Captain Hubert Grant-Dalton, jednocześnie dowódca Division of Special Service Vessels w Devonport.
02.02.1909 - 15.04.1910	Captain Arthur Wartensleben Ewart
18.04.1910 - 24.02.1911	Captain George H. Borrett

HMS Repulse

01.01.1890	Położenie stępki okrętu.
27.02.1892	Wodowanie okrętu.
04.1894	Ukończenie budowy.
25.04.1894	Przyjęcie okrętu do służby. Wymienił pancernik HMS "RODNEY" w składzie Channel Fleet.
08.1894	Okręt wziął udział w składzie "Blue Fleet" w wielkich manewrach floty na Morzu Irlandzkim i na Atlantyku.
19.06.1895 - 24.06.1895	Okręt wziął udział w towarzyskiej wizycie w Niemczech z okazji uroczystego otwarcia Kanału Cesarza Wilhelma.
07.1895 - 08.1895	Okręt ponownie uczestniczył w manewrach morskich.
07.1895	Kolejne, coroczne manewry. Okręt był w składzie "A" Fleet.
26.06.1897	Okręt brał udział w obchodach Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii w Spithead.
07.1897	Okręt brał udział w manewrach, tym razem u wybrzeży Irlandii.
07.1899 - 08.1899	Kolejne manewry, tym razem na Atlantyku. Okręt brał w nich udział w składzie "A" Fleet.
04.02.1900	Podczas opuszczania Sheerness silna fala rzuciła okręt na zakotwiczoną barkę. Uszkodzenia okazały się nieznaczne.
08.1900	Okręt uczestniczył w dorocznych manewrach, tym razem na Atlantyku w składzie "A1" Fleet.
27.10.1901	Podczas holowania okręt wszedł na mieliznę, jednak został z niej ściągnięty po dwóch godzinach bez żadnych uszkodzeń.
05.04.1902	Okręt opuścił Anglię i udał się na Morze Śródziemne.
29.09.1902 - 06.10.1902	Okręt wziął udział w połączonych manewrach w okolicy Cephalonia i Morea, w których brały udział Mediterranean Fleet, Channel Fleet oraz Cruiser Squadron.
29.11.1903	Okręt opuszcza Maltę i wraca na wody ojczyste.
10.12.1903	Okręt dociera do Plymouth.
05.02.1904	Okręt został zdjęty ze służby na czas przeprowadzania modernizacji i remontu w Chatham Dockyard.
03.01.9105	Po zakończeniu przebudowy i remontu okręt został ponownie wcielony do służby w składzie Floty Rezerwowej, gdzie pełnił rolę okrętu szkoleniowego dla nowych załóg.
06.06.1905	Okręt przetransferował dotychczasowo szkoloną załogę na inny okręt i przyjął nową.
07.1905	Okręt brał udział w manewrach floty.
24.03.1906	Okręt ponownie przetransferował swoją załogę na inny okręt i przyjął nową.
27.11.1906	Ponowna operacja transferu załogi - tym razem na pancernik HMS "IRRESISTIBLE". Przyjął również całkiem nową załogę w celu zgrania i wyszkolenia.
25.02.1907	Okręt opuścił Chatham i udał się do Devonport, gdzie podjął służbę okrętu specjalnego przeznaczenia.
02.02.1910	Okręt został zastąpiony w pełnieniu swojej funkcji przez HMS "MAJESTIC".
12.1910	Okręt udał się do Portsmouth.
02.1911	Okręt został wycofany ze służby.
11.07.1911	Okręt został sprzedany na złom.
27.07.1911	Okręt dociera do Morecambe gdzie rozpoczyna się złomowanie okrętu.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

04.1894 - 10.10.1895	Captain Burges Watson
10.10.1895 - 12.1897	Captain Ernest N. Rolfe
21.12.1897 - 06.1899	Captain Robert L. Groome
28.06.1899 - 09.1900	Captain Randolph F. O. Foote
18.09.1900 - 31.12.1903	Captain S. H. N. Login
03.01.1905 - 02.1905	Captain Henry L. Tottenham
27.02.1905 - 20.03.1906	Captain Herbert L. Heath
20.03.1906 - 03.12.1906	Captain Sackville H. Carden
08.05.1907 - 25.05.1908	Captain Charles Edmund Kingsmill
23.05.1908 (?) - 08.1908	Captain Arthur T. Stuart
11.08.1908 - 15.01.1909	Captain John P. Rolleston
16.01.1909 - 24.05.1910	Captain George B. Hutton
05.1910 - 08.1910	Captain Bertram N. Chambers

HMS Resolution

14.06.1890	Położenie stępki.
28.05.1892	Wodowanie okrętu.
11.1893	Ukończenie budowy.
05.12.1893	Wcielenie okrętu do służby w Portsmouth. Okręt został przydzielony do Channel Squadron.
18.12.1893	Okręt opuścił Plymouth i udał się na Gibraltar gdzie miał dołączyć do reszty okrętów dywizjonu.
19.12.1893 - 20.12.1893	Podczas przejścia na miejsce spotkania okręt trafił w rejon bardzo silnego sztormu. Okręt podlegał bardzo silnym przechyłom, odniósł też nieznaczne uszkodzenia w wyniku uderzeń fal. Prasa opisała w sposób sensacyjny to zdarzenie, podając m.in. informacje iż okręt ulegał nawet 40-stopniowym przechyłom. Pomimo tego iż montaż stępek przeciwprzechyłowych w znaczniej mierze zredukował problem, to jednak do całego typu "ROYAL SOVEREIGN" przylgnęła opinia iż na wzburzonym morzu są wręcz niebezpieczne z racji dużych przechyłów.
02.08.1894 - 05.08.1894	Okręt uczestniczył w składzie "Red Fleet" w manewrach floty które dobyły się na Południowo-zachodnich Podejściach.
09.04.1895	Po odbyciu remontu okręt ponownie został wcielony do służby w składzie Channel Squadron.
18.07.1896	Okręt uległ kolizji ze swoim bliźniakiem HMS "REPULSE". W jej wyniku okręt odniósł niewielkie uszkodzenia poszycia.
24.07.1896 - 30.07.1896	Okręt brał udział w manewrach w składzie "A" Fleet, które odbyły się w pobliżu południowo-wschodnich wybrzeży Anglii i Irlandii.
26.06.1897	Okręt wziął udział w obchodach Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii w Spithead.
29.07.1899 - 04.08.1899	Kolejne manewry w których brał udział HMS "RESOLUTION", tym razem na Atlantyku w składzie "A" Fleet.
24.07.1900 - 03.08.1900	Okręt uczestniczył manewrach na Południowo-wschodnich Podejściach w składzie "A2" Fleet.
10.1901	Okręt został przeniesiony czasowo do rezerwy.
17.11.1901	Okręt został ponownie wcielony do służby w charakterze okrętu strażniczego w Holyhead.
08.04.1903	Okręt ponownie został zdjęty ze służby i udał się na remont i przebudowę.
05.01.1904	Po zakończeniu przebudowy okręt zastąpił HMS "SANS PAREIL" w funkcji okrętu strażniczego w Sheerness.
20.06.1904	Okręt został przeniesiony do Fleet Reserve w Chatham.
15.07.1906	W trakcie letnich manewrów floty okręt uległ kolizji ze swoim bliźniakiem HMS "RAMILLIES" nieopodal latarniowa Tongue. Odniósł jedynie lekkie uszkodzenia.
12.02.1907	Okręt został przeniesiony do Special Service Division Home Fleet w Devonport.
08.08.1911	Okręt został wycofany ze służby i przeniesiony do Motherbank, gdzie oczekiwał na swój dalszy los.
02.04.1914	Okręt został sprzedany na złom.
05.1914	Okręt został odholowany do Holandii, gdzie został złomowany.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

05.12.1893 - 01.02.1895	Captain William Henry Hall
01.02.1895 - 12.1896	Captain Andrew Kennedy Bickford
17.12.1896 - 04.1898	Captain John H. Bainbridge
14.04.1898 - 01.06.1900	Captain Charles Ramsay Arbuthnot
01.06.1900 - 06.1901	Captain William Wilson
24.06.1901 - 09.10.1901	Captain Alexander Chisholm-Batten
17.11.1901 - 26.05.1902	Captain James Edward Clifford Goodrich
27.05.1902 - 16.09.1902	Captain Cecil Burney, First Baronet
16.09.1902 - 08.04.1903	Captain John Edward Bearcroft
01.1904 - 06.1904	Captain Ernest J. Fleet
18.07.1904 - 03.09.1904	Captain Charles E. Kingsmill (tymczasowo)
03.01.1905 - 03.01.1907	Captain Arthur Hayes-Sadler
03.01.1907 - 02.1907	Captain Bertram M. Chambers
31.10.1907	Lieutenant & Commander Sidney T. Stephens
07.1910 - 08.1911	Captain Thomas L. Shelford

HMS Revenge

12.02.1891	Położenie stępki.
03.11.1892	Wodowanie.
03.1894	Ukończenie budowy. Po ukończeniu budowy został wcielony do służby w Portsmouth.
14.01.1896	Okręt objął funkcję okrętu flagowego Particular Service Squadron, wkrótce przemianowanego na Flying Squadron. Wraz z tym zespołem okrętów udał się na Morze Śródziemne i przebywał na nim do czasu rozwiązania zespołu.
05.11.1896	Po rozwiązaniu Flying Squadron i powrocie do Anglii okręt został wycofany ze służby i tego samego dnia wcielony ponownie, tym razem w składzie Floty Śródziemnomorskiej, gdzie objął funkcję okrętu flagowego zastępcy dowódcy Floty zastępując pancernik HMS "TRAFALGAR".
02.1897 - 12.1898	Okręt służył w składzie International Squadron podczas blokady Krety w czasie konfliktu grecko-tureckiego. W trakcie pełnienia tej służby Royal Marines z okrętu brali udział w zajęciu Fort Tzeddin na Krecie, natomiast we wrześniu udał się do Candii, gdzie wspierał tamtejszy garnizon brytyjski.
15.12.1899	Okręt został ponownie wcielony do służby po remoncie który odbył się na Malcie.
04.1900	Okręt został wymieniony w składzie Floty Śródziemnomorskiej przez HMS "VICTORIOUS", wrócił do Anglii gdzie został przeniesiony do rezerwy w Chatham. Po zadokowaniu dokonano na nim remontów i niewielkiej przebudowy, polegającej m.in. na instalacji telegrafu.
18.04.1901	Okręt po przebudowie został ponownie wcielony do służby w Chatham. Zastąpił HMS "ALEXANDRA" w służbie okrętu strażniczego w Portland i jednocześnie w pełnieniu funkcji okrętu flagowego Admiral Superintendent Commanding Reserves.
1902	Na początku roku okręt został poddany przebudowie i remontowi, a po jego zakończeniu pod koniec roku objął funkcję okrętu flagowego Home Sqadron w momencie jego utworzenia.
04.1904	Okręt wraz ze swoim bliźniakiem HMS "ROYAL OAK" razem weszły na podwodny wrak w okolicy Scilly Isle. Odniósł niewielkie uszkodzenia dna.
07.1905	Okręt brał udział w manewrach wraz z resztą Floty Rezerwowej.
31.08.1905	Okręt został czasowo zdjęty ze służby.
01.09.1905	Okręt zostaje ponownie wcielony do służby, tym razem w składzie Portsmouth Reserve Division.
06.1906	Okręt zastąpił HMS "COLOSSUS" w pełnieniu służby okrętu szkolnego artylerii w Portsmouth, stanowił również część ośrodka treningowego HMS "Excellent".
13.06.1908	Okręt uległ kolizji ze statkiem handlowym SS "BENGORE HEAD".
10.1908	Na okręcie testowano nowe działa 13,5-calowe. Prowadzono z nich ogień do pancernika HMS "EDINBURGH".
07.01.1912	Podczas sztormu okręt zerwał się z cum w Portsmouth i uderzył w pancernik HMS "ORION".
15.05.1913	Okręt został zwolniony z funkcji okrętu szkolnego dla artylerzystów przez HMS "ALBEMARLE". Okręt został odholowany do Motherbank i oczekiwał na swój dalszy los.
08.1914	W przeciwieństwie do swoich bliźniaków HMS "REVENGE" uniknął stoczni złomowej z powodu wybuchu I wojny światowej. Zdecydowano o przywróceniu go do służby w charakterze baterii pływającej używanej do bombardowań wybrzeża Flandrii.
09.1914 - 10.1914	Okręt został poddany modernizacji i przebudowie w Portsmouth, które miało go przygotować do pełnienia funkcji okrętu artyleryjskiego. M.in. wewnętrzne lufy dział 13,5-calowych zostały wymienione na 12-calowe.
31.10.1914	Po zakończeniu przebudowy okręt zmienił HMS "VENERABLE" pełnieniu funkcji okrętu flagowego.
05.11.1914	Po zgłoszeniu gotowości do służby okręt dołączył do 6th Battle Squadron Channel Fleet. Razem z nim w dywizjonie znajdowały się HMS "ALBEMARLE", HMS "CORNWALLIS", HMS "DUNCAN", HMS "EXMOUTH" oraz HMS "RUSSELL".
14.11.1914	Planowany na ten dzień ostrzał dywizjonu na niemiecką bazę okrętów podwodnych nie doszedł do skutku ze względu na złą pogodę. Zamiast tego HMS "REVENGE" i pancernik HMS "MAJESTIC" opuściły Dover i skierowały się do Dunkierki.
22.11.1914	Pierwsza akcja bojowa HMS "REVENGE". Wraz z kanonierką HMS "BUSTARD", 6 brytyjskimi i 4 francuskimi niszczycielami oraz francuskim torpedowcem ostrzelał on wojska niemieckie w okolicy portu Nieuwpoort w Belgii. Po zakończeniu ostrzału zespół wrócił do Dover.
15.12.1914	Okręt wrócił do swojej funkcji ostrzeliwania wybrzeża, wraz z HMS "MAJESTIC" ostrzeliwał baterie ciężkiej artylerii niemieckiej. W trakcie ostrzeliwania okręt otrzymał dwa trafienia pociskami 203 mm (8 in.). Jeden z nich przebił kadłub poniżej linii wodnej powodując zalanie części przedziałów.
16.12.1914	Okręt ponownie ostrzeliwuje cele na wybrzeżu Flandrii.
04.1915 - 05.1915	Okręt przeszedł remont i przebudowę w Chatham. Zamontowano na nim m.in. bąble przeciwtorpedowe.
08.1915	Nazwa okrętu została zmieniona na HMS "REDOUBTABLE".
07.09.1915	Okręt wrócił do walki dołączając do kanonierek HMS "EXCELLENT" i HMS "BUSTARD", z którymi to ostrzeliwał pozycje niemieckie w Ostendzie i oraz koszary i pozycje dział w Westende. Ostrzał wyrządził wiele szkód, natomiast podczas prowadzenia ognia zalano jeden ze świeżo zamontowanych bąbli przeciwtorpedowych powodując sztuczny przechył co z kolei zaowocowało zwiększeniem zasięgu dział strzelających przez przeciwległą przechyłowi burtę.
08.10.1915 - 12.1915	Okręt przeszedł kolejny remont.
12.1915 - 02.1919	Po zakończeniu remontu okręt nie wrócił do czynnej służby, skierowano go natomiast do pełnienia funkcji bazy kwaterunkowej w Portsmouth.
12.1919	Okręt został jako ostatni z całej klasy sprzedany na złom.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

14.01.1896 - 05.11.1896	Captain The Honourable Assheton G. Curzon-Howe
06.11.1896 - 12.1896	Captain Harry T. Grenfell
12.1896 - 07.01.1898	Captain Reginald C. Prothero
07.01.1898 - 12.1899	Captain Charles J. Briggs
20.12.1899 - 03.1900	Captain George F. King-Hall
23.03.1900 - 15.05.1900	Captain Charles H. Cross
05.1900 - 06.1900	Captain Anson Schomberg
18.04.1901 - 20.05.1903	Captain Frederic W. Fisher
21.05.1903 - 17.05.1904	Captain Edward E. Bradford
17.05.1904 - 31.08.1905	Captain Arthur A. C. Galloway
01.09.1905 - 15.08.1906	Captain William F. De Salis
16.08.1906 - 17.08.1908	Captain Frederick C. A. Ogilvy
17.08.1908 - 01.03.1910	Captain Vivian H. G. Bernard
01.03.1910 - 20.11.1910	Captain Ronald A. Hopwood
12.1910 - 12.1911	Captain the Hon. Herbert E. Holmes a’ Court
24.10.1914 - 07.1915	Captain Constantine H. Hughes-Onslow (emerytowany)
23.07.1915 - 08.10.1915	Captain Vincent B. Molteno
31.03.1916	Commander (emerytowany) Frank Pierce

HMS Royal Oak

29.05.1890	Położenie stępki okrętu.
05.11.1892	Wodowanie okrętu.
29.10.1893	Okręt przybył do Portsmouth w celu końcowego wyposażenia i odbycia prób odbiorczych.
06.1894	Ukończenie prób odbiorczych. Koszt budowy wyniósł 977 996 funtów.
14.01.1896 - 25.11.1896	Wcielenie okrętu do służby. Został wcielony do składu Particular Service Squadron, wkrótce przemianowanego na Flying Squadron. Wraz z tym zespołem okrętów udał się na Morze Śródziemne i przebywał na nim do czasu rozwiązania zespołu.
25.11.1896	Po rozwiązaniu Flying Squadron okręt czasowo został przeniesiony do Fleet Reserve w Portsmouth.
09.03.1897	Okręt ponownie wrócił do służby czynnej i został przydzielony na Morze Śródziemne, gdzie miał zastąpić w służbie pancernik HMS "COLLINGWOOD".
24.03.1897	Okręt opuścił Portsmouth i udał się na Maltę.
05.04.1897	Okręt dociera na Maltę.
31.03.1899	Po czasowym wycofaniu ze służby związanym z remontem na Malcie, okręt ponownie zostaje wcielony do składy Mediterranean Fleet.
06.06.1902	Okręt po opuszczeniu Malty dotarł w tym dniu do Portsmouth.
07.06.1902	Okręt ustąpił miejsca w składzie Mediterranean Fleet pancernikowi HMS "BULWARK".
06.1902	Okręt udał się do Chatham na przebudowę i remont.
16.02.1903	Po zakończeniu remontu okręt został wcielony do służby w Portsmouth w składzie Home Fleet. W służbie zastąpił pancernik HMS "NILE" i przejął jego załogę.
07.1903	Latem okręt wziął udział w łączonych ćwiczeniach na Atlantyku w których brały udział Home Fleet, Channel Fleet, Mediterranean Fleet oraz Cruiser Squadron.
04.1904	Okręt wraz ze swoim bliźniakiem HMS "REVENGE" razem weszły na podwodny wrak w okolicy Scilly Isle w trakcie ćwiczeń z innymi okrętami Home Fleet. Odniósł niewielkie uszkodzenia dna.
09.05.1904	Okręt obejmuje funkcję okrętu flagowego zastępcy dowódcy Home Fleet, luzując z tej funkcji swojego bliźniaka HMS "EMPRESS OF INDIA".
07.1904 - 08.1904	Okręt brał udział w letnich manewrach floty.
07.03.1905	Okręt zostaje przeniesiony do składu Chatham Reserve, natomiast jego załoga zostaje przeniesiona na HMS "CAESAR".
08.03.1905	Na okręcie zostaje "zainstalowana" nowa załoga, zaś sam okręt zmienia podległość. Zostaje przydzielony do Sheerness-Chatham Division należącego do Fleet in Commission in Reserve at Home.
11.05.1905	Podczas odbywania remontu w Chatham na okręcie doszło do eksplozji, która zabiła jednego ze stoczniowców i raniła 3 kolejnych.
07.1905	Okręt brał udział w manewrach Fleet Reserve. Po ich zakończeniu okręt przekazał swoją załogę na HMS "OCEAN", zaś sam z nową załogą został przydzielony do Chatham, gdzie pełnił służbę alarmowej rezerwy floty.
12.06.1906 - 02.07.1906	Okręt brał udział w manewrach u wybrzeży Portugalii w składzie First Division Blue Fleet.
01.01.1907	Okręt został przeniesiony do rezerwy w Devonport, jednocześnie na okręcie pojawiła się nowa załoga.
04.1909	Wraz z innymi okrętami z nowo szkolonymi załogami okręt utworzył 4th Division Home Fleet w Devonport.
06.1911	Okręt zastąpił w funkcji głównego okrętu dywizjonu swojego bliźniaka HMS "RAMILLIES".
11.1911	Okręt został z kolei zastąpiony w pełnieniu funkcji głównego okrętu dywizjonu przez HMS "EMPRESS OF INDIA".
12.1911	Okręt został przeniesiony do rezerwy materiałowej.
08.1912	Okręt został zaholowany przez pancernik HMS "BELLEROPHON" do Motherbank.
14.01.1914	Okręt zostaje sprzedany na złom.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

14.01.1896 - 10.1896	Captain Burges Watson
03.1897 - 03.1899	Captain William Marrack
31.03.1899 - 01.1901	Captain Walter Hodgson Bevan Graham
18.01.1901 - 06.06.1902	Captain Arthur William Edward Prothero
16.02.1903 - 06.1904	Captain Robert Sidney Rolleston
06.06.1904 - 07.03.1905	Captain Archibald Peile Stoddart
08.03.1905 - 18.07.1905	Captain Frederick S. Pelham
15.07.1905 (?) - 28.01.1907	Captain Ernest Gillbe Barton
03.11.1909	Commander John C. Watson
12.07.1910 - 08.12.1911	Commander Harry H. Smyth

HMS Royal Sovereign

30.09.1889	Położenie stępki.
26.02.1891	Wodowanie. Matką chrzestną okrętu została sama Królowa Wiktoria, zaś w ceremonii wodowania wzieli udział w jej imieniu jej synowie: Książę Walii, Książę Edynburga oraz Książę Connaught.
05.1892	Ukończenie budowy.
31.05.1892	Okręt został wcielony do służby. Zastąpił HMS "CAMPERDOWN" w funkcji okrętu flagowego Channel Fleet.
27.07.1892 - 06.08.1892	Okręt wziął udział w manewrach floty u wybrzeży Irlandii jako okręt flagowy Red Fleet.
11.1892	Na okręcie zamontowane eksperymentalne nocne światła sygnałowe.
06.1895	Okręt uczestniczył wraz z innymi okrętami Royal Navy w uroczystościach z okazji otwarcia Kanału Cesarza Wilhelma w Niemczech.
07.1896	Okręt wziął udział w manewrach na Morzu Irlandzkim i przy południowo - zachodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii w składzie "A" Fleet.
07.06.1897	Okręt został czasowo wycofany ze służby, zaś jego załoga przekazana na pancernik HMS "MARS", który zastąpił go w składzie Channel Sqadron.
08.06.1897	Następnego dnia okręt został wcielony do służby z nową załogą. Miał zastąpić HMS "TRAFALGAR" w składzie Floty Śródziemnomorskiej.
26.06.1897	Zanim opuścił Wielką Brytanię okręt wziął udział w obchodach Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii.
07.07.1897 - 11.07.1897	Okręt wziął udział w manewrach u wybrzeży Irlandii.
09.1897	Ostatecznie okręt opuścił Wielką Brytanię i udał się na Morze Śródziemne.
13.05.1899	Okręt po remoncie na Malcie został ponowie wcielony do składu Mediterranean Fleet.
09.11.1901	Podczas ćwiczeń u wybrzeży Grecji jedno z dział 152 mm pancernika eksplodowało, zabijając jednego oficera i 5 żołnierz piechoty morskiej. Inny oficer (Sir Robert Keith Arbuthnot) oraz 19 marynarzy odniosło rany.
09.07.1902	Okręt opuszcza Gibraltar po tym, jak został zastąpiony w służbie na Morzu Śródziemnym przez pancernik HMS "LONDON".
14.07.1902	Okręt dociera do Portsmouth.
30.08.1902	Okręt zostaje wcielony do Home Fleet i przydzielona mu zostaje służba okrętu strażniczego w Portsmouth.
05.08.1903 - 09.08.1903	Okręt bierze udział w manewrach u wybrzeży Portugalii.
1903 - 1904	Okręt zostaje poddany przebudowie i remontowi w Portsmouth.
09.02.1907	Okręt zostaje przeklasyfikowany jako okręt specjalnego przeznaczenia w składzie Reserve Fleet.
04.1909	Wraz z innymi okrętami specjalnego przeznaczenia okręt utworzył 4th Division Home Fleet w Devonport.
09.1909	Okręt został przeniesiony do rezerwy materiałowej w Devonport.
07.10.1913	Okręt został sprzedany na złom.

ZNANI DOWÓDCY (PRZYDZIAŁY)

05.1892 - 05.1894	Captain Tynte Ford Hammill
12.05.1894 - 05.1895	Captain Charles Carter Drury
21.05.1895 - 11.12.1895	Captain Arthur Barrow
12.12.1895 - 06.1897	Captain Reginald Friend Hannam Henderson
08.06.1897 - 09.1897	Captain Edward Henry Meggs Davis
12.09.1897 - 09.1898	Captain Harry Tremenheere Grenfell
23.09.1898 - 01.1900	Captain Michael Pelham O'Callaghan
20.01.1900 - 11.1901	Captain Charles Henry Adair
26.11.1901 - 29.08.1902	Captain Frederick Samuel Inglefield
09.1902 - 15.12.1902	Captain George A. Primrose
15.12.1902 - 25.05.1903	Captain Thomas MacGill
13.05.1903 (?) - 03.03.1904	Captain Alfred W. Paget
01.03.1904 (?) - 23.05.1905	Captain Paul Warner Bush
09.02.1907	Commander John K. Laird
10.08.1909	Commander Robert G. Corbett

Galeria

HMS Empress of India (1891)HMS Ramillies (1892)HMS Repulse (1892)HMS Resolution (1892)HMS Revenge (1892)HMS Royal Oak (1892)HMS Royal Sovereign (1891)

Źródła:
- Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M., eds. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Greenwich: Conway Maritime Press.
- Wikipedia oraz inne strony internetowe.