Ten typ fregat okazał się ostatnim jeżeli chodzi o drewniane fregaty w Royal Navy. Z 5 rozpoczętych fregat ostatecznie ukończono tylko HMS "ENDYMION".

Okręty tego typu zostały zaprojektowane przez Sir William'a Symonds'a. Wymiarami i tonażem odpowiadały fregatom żaglowym IV klasy.

HMS "NARCISSUS" był drewnianą fregatą śrubową, która została rozpoczęta jako tradycyjny żaglowy okręt, jednak po położeniu stępki okręt został ukończony jako fregata z silnikiem parowym.

Te okręty nie były w zasadzie jednostkami należącymi do tego samego typu, natomiast wspólnym mianownikiem dla nich wszystkich było to, iż zostały przebudowane z tradycyjnych fregat żaglowych.

Okręty tego typu zostały zaprojektowane przez Sir Baldwin'a Walker'a. Cały typ został więc umownie nazwany "dużymi fregatami Walkera". Stanowiły tak naprawdę trzy odrębne pary jednostek, jednakże cechy konstrukcyjne łączą je ze sobą. Ostatnia para fregat: HMS "MERSEY" i HMS "ORLANDO" były jednymi z najdłuższych okrętów drewnianokadłubowych w Royal Navy.

Fregaty tego typu zostały przebudowane na fregaty śrubowe jeszcze w trakcie przebywania na pochylniach. Z czterech rozpoczętych fregat jedna - HMS "IMPÉRIEUSE" została przebudowana w nieco inny sposób niż pozostałe okręty tego typu.

Fregaty typu "LIFFEY" były śrubowymi, drewnianymi fregatami z uzbrojeniem w postaci 51 dział. W trakcie użytkowania fregaty te zostały przezbrojone najpierw w 36 a ostatecznie w 31 dział.

Typ "EURYALUS" obejmował 51-działowe fregaty śrubowe które z jednym wyjątkiem zostały pierwotnie zamówione od razu jako fregaty o napędzie parowo-żaglowym. W ich budowie wykorzystano nieco zmodyfikowany projekt fregaty HMS "IMPÉRIEUSE".

HMS "IMPÉRIEUSE" początkowo miała być jedną z tradycyjnych 60-działowych fregat żaglowych typu "EMERALD". Jednak w 1850 r. zapadła decyzja o przebudowaniu jej na 51-działową fregatę o napędzie parowo - żaglowym.