Okręty typu "MINOTAUR" zostały zaprojektowane przez Isaac'a Watts'a jako 50-działowe pancerne fregaty z opancerzeniem obejmującym całą powierzchnię burt. Zasadniczo projekt stanowił powiększoną wersję HMS "ACHILLES", jednak zdecydowano się na zwiększenie opancerzenia, uzbrojenia oraz na zainstalowanie silniejszych maszyn w celu poprawienia prędkości. W momencie wodowania okręty typu "MINOTAUR" były największymi okrętami napędzanymi pojedyncza śrubą. Wyróżniało go również zastosowanie aż 5 masztów.

Fregatę pancerną HMS "ACHILLES" zaprojektował Isaac Watts. Okręt zbudowano w oparciu o zmodyfikowany projekt fregaty HMS "WARRIOR". Był wyposażony w podobne maszyny lecz był większy, miał mocniejsze uzbrojenie i zmodyfikowane, zwiększone opancerzenie. Był pierwszym okrętem o żelaznym kadłubie wybudowanym w Royal Dockyard oraz pierwszym (od XVII wieku) okrętem brytyjskiej marynarki wyposażonym w 4 maszty.

Okręty typu "HECTOR" zaprojektowano korzystając z doświadczeń wyniesionych przy budowie okrętów typu "DEFENCE". Ogólne założenia projektowe przewidywały wybudowanie okrętów konstrukcyjnie podobnych do swoich poprzedników, lecz silniej uzbrojonych, szybszych i lepiej opancerzonych. Ostatecznie okręty typu "HECTOR" okazały się znacznie przeciążone, co spowodowało pogorszenie manewrowości oraz ograniczenie zabieranego węgla co z kolei przełożyło się na zmniejszenie zasięgu.

Okręty typu "DEFENCE" zostały zaprojektowane przez Isaac'a Watts'a i zostały zatwierdzone do realizacji w programie "1859 Programme". Początkowo były klasyfikowane jako fregaty i w zasadzie stanowiły pomniejszoną i co najważniejsze - tańszą wersję fregat typu "WARRIOR".

HMS "WARRIOR" wraz ze swoim bliźniakiem HMS "BLACK PRINCE" były pierwszymi brytyjskimi okrętami pancernymi zbudowanymi w odpowiedzi na francuski "GLOIRE". W momencie rozpoczęcia służby były największymi, najszybszymi, najsilniej uzbrojonymi i najciężej opancerzonymi okrętami swojej epoki. Były to pierwsze żelazne pancerniki, chociaż oficjalnie klasyfikowano je jako pancerne fregaty. W związku z bardzo szybkim postępem techniki wojennomorskiej ich służba nie trwała zbyt długo, jednak stanowiły milowy kamień na drodze historii budownictwa okrętowego.